KUR’AN KURSU ÖĞRENCİLERİNİN HAFIZLIK EĞİTİMİNE YÖNELİK TUTUMLARI (Ege Bölgesi Örneği)

Nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeline göre tasarlanan bu araştırmada, Kur’an kursu öğrencilerinin hafızlık eğitimine yönelik tutumlarının hangi düzeyde olduğunun tespit edilmesi temel problem olarak belirlenmiştir. Bu temel problem doğrultusunda; öğrencilerin hafızlık eğitimine yönelik tutumlarının kişisel özelliklerine göre farklılaşma durumu ile hafızlık, Kur’an-ı Kerim, öğretici, kurs iklimi, Kur’an-ı Kerim dersi, dini bilgiler dersi, sosyal etkinlik ve rehberlik dersine yönelik tutumları arasındaki ilişki incelenmiştir. Çalışmanın örneklemini Ege Bölgesi’nde DİB’ye bağlı Kur’an kurslarında 2021-2022 eğitim-öğretim döneminde hafızlık eğitimi alan 764 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında araştırmacı tarafından hazırlanan içinde öğrencilerin kişisel bilgilerini tespit etmeye yarayan çeşitli sorular ile hafızlığa, Kur’an-ı Kerim’e, öğreticiye, kurs iklimine, Kur’an-ı Kerim dersine, dini bilgiler dersine, sosyal etkinlik ve rehberlik dersine ve hafızlık eğitimine yönelik tutumlarını ölçmeyi amaçlayan ölçeklerden oluşan anket formu kullanılmıştır. Ölçeklerin yapı geçerliliği, açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiştir. Verilerin analizinde gruplar arası karşılaştırmalarda ikili gruplar için ilişkisiz örneklemler t testi, ikiden fazla gruplar için tek yönlü ANOVA kullanılmıştır. Tutumlar arasındaki ilişki Pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı ile yordayıcılık durumu da çoklu regresyon analizi ile test edilmiştir. Araştırmada, öğrencilerin hafızlık eğitimine yönelik tutumlarının yüksek olduğu, tutumlara ilişkin değişkenler arasında düşük veya orta düzeyde pozitif yönde IV ilişkiler bulunduğu tespit edilmiştir. Yordama durumuna ilişkin çoklu regresyon analizi sonucunda öğrencilerin; Kur’an-ı Kerim dersine, hafızlığa, kurs iklimine, sosyal etkinlik ve rehberlik dersi ile dini bilgiler dersine yönelik tutumlarının hafızlık eğitimine yönelik tutumu anlamlı şekilde yordadığı, Kur’an-ı Kerim ve öğreticiye yönelik tutumlarının ise anlamlı bir yordayıcı olmadığı bulgularına ulaşılmıştır.