ŞEVKÂNÎ’NİN HADİS ŞERHÇİLİĞİ VE ŞÂRİHLERE YÖNELTTİĞİ TENKİTLER

Bu çalışmada, Şevkânî’nin (ö. 1250/1834) Mecdüddîn Abdüsselâm b. Teymiyye’nin (ö. 652/1254) ahkâm hadislerine dair eseri “Münteka’l-ahbâr fî ehâdîsi’l-ahkâm” adlı hadis eseri üzerine yaptığı Neylül-evtâr şerh münteka’l-ahbâr min ehadîs-i seyyidi’l-ahyâr adlı şerhi ile Hüseyin b. Bedreddîn’in (ö. 662/1264) Yemen’de Zaidi tarafından onaylanan kitaplardan biri olan Şifâü’l-üvâm adlı eseri üzerine yazdığı Veblü’l-gamâm alâ Şifâʾi’l-uvâm esas alınmıştır. Çalışmanın amacı Şevkânî’nin şerhçiliği ve onun kendisinden önce telif edilmiş olan hadis şerhlerine ve şârihlere yönelttiği tenkit ve değerlendirmeleri tespit etmek ve bu tenkitlerin isabetli olup olmadığını değerlendirmektir. Araştırmamız giriş ile üç bölüm, sonuç ve fihristten oluşmaktadır: Giriş bölümünde araştırmanın konusu ve kapsamı, amacı, metodu ve kaynakları hakkında bilgi verilmiştir. Tezin birinci bölümünde, Şevkânî’nin hayatı, eserleri ve çalışmada Şevkânî, Mecdüddîn Abdüsselâm b. Teymiyye ve Hüseyin b. Bedreddîn’e ait kitaplara değinilmiş ve önemi üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde ise tenkit terimleri ve tenkidin önemi, Şevkânî’nin tenkit metodu ve hadis şerhçiliği incelenmiştir. Çalışmanın asıl konusunu oluşturan üçüncü bölümde ise Şevkânî’nin Neylü’l-evtar ve Veblü’l-gamâm adlı kitaplarında hadis şârihlerine yönelttiği tenkitler sened ve metinle ilgili olmak üzere iki ana başlık altında zikredilip değerlendirilmiştir. Çalışma sonuç ve tavsiyeler ile neticelenmiştir.