Citizen Design Science in the Context of Crowd-Creative Design Practices: Case of Izmir

Citizen Design Science is the new co-design strategy for urban systems through active
design tools with the help of citizens' observation, experience, and local knowledge,
which improves the planning, design, management, and regeneration of cities, urban
living spaces, public spaces, and buildings. The approach combines the opportunity of
crowdsourcing ideas, concerns, and knowledge by citizens on urban spaces.
Urban planning and design need to be human-centered by understanding citizens’
experiences, concerns, and wishes for urban spaces. In the resilient city target, it is
important to establish the relevant community that will ensure sustainability and runs
the system from the bottom up. In the digital age we live in, instead of representative
democracy, the digital revolution that enables direct participation and transcends
distances makes possible smart communities. In parallel with this development, it is
seen that the concept of governance instead of administration has become widespread
on a global scale since the 1990s, with the effect of the political crisis into which
representative democracy has entered.
This thesis aims to describe how the co-design process, which includes the spatial
experiences, needs, and wishes of the citizens, truly turns into urban design through
both digital and analog active design tools. In the thesis, two case studies were created
at the same scale for crowd-creative design practices The first case study, Re-shaping
iv
Küçük Park urban void, was developed as an academic research project in Bornova,
Izmir. The second case study, Atakent Car park, was developed as an implementation
project with the collaboration of Karşıyaka Municipality. Qua-kit (a map-based eparticipation tool) and analog model were used as applications of this methodology.
Both toolkits allow users to move geometries in given urban spaces and provide
nonexpert participants to express their ideas for the urban space through design.
Besides, departing from techno-creating urban design the shaping of the urban realm
became a democratic process in which all stakeholders participate as co-designers.
For this purpose, the study applied objective science and subjective perception are
combined in crowd-creative urban design. The study found that all participants
including the citizens who have special needs could be able to contribute their
experience and opinions throughout the active design tools and development process.
A public commitment, constructive discussion, and high awareness of urban design
projects are the results of this new model kind of co-design in the urban design process
toward a resilient and sustainable city. This thesis offered a new participatory model
for urban design studios and municipalities through practices. The circular model at
the end of the study is proposed as a new form of data-driven governance and
participation in the first quarter of the new millennium.

Vatandaş Tasarım Bilimi, kentlerin, kentsel yaşam alanlarının, kamusal alanların
planlanmasını, tasarımını, yönetimini ve yenilenmesini geliştiren, vatandaşların
gözlem, deneyim ve yerel bilgisi aracılığıyla aktif tasarım araçlarını kullanarak kentsel
sistemler için yeni birlikte tasarım stratejisidir. Yaklaşım, vatandaşların kentsel
alanlarda kitle kaynaklı fikirlerini, endişelerini ve bilgilerini birleştirme şansı
yaratmaktadır.
Kentsel planlama ve tasarım, vatandaşların kentsel mekanlara yönelik deneyimlerini,
kaygılarını ve isteklerini anlayarak insan merkezli olmalıdır. Dirençli kent hedefinde
sürdürülebilirliği sağlayacak ve sistemi aşağıdan yukarı çalıştıracak ilgili toplulukların
oluşturulması önemlidir. İçinde yaşadığımız dijital çağda, temsili demokrasi yerine
doğrudan katılımı mümkün kılan ve mesafeleri aşan dijital devrim, akıllı toplulukları
mümkün kılmaktadır. Bu gelişmeye paralel olarak temsili demokrasinin içine girdiği
siyasi krizin de etkisiyle 1990'lı yıllardan itibaren yönetim yerine yönetişim
kavramının küresel ölçekte yaygınlaştığı görülmektedir.
Bu tez, vatandaşların mekansal deneyimlerini, ihtiyaçlarını ve isteklerini içeren
birlikte tasarım sürecinin, hem dijital hem de analog aktif tasarım araçları aracılığıyla
gerçek anlamda kentsel tasarıma nasıl dönüştüğünü açıklamayı amaçlamaktadır.
Tezde, kitle-kreatif tasarım uygulamaları için aynı ölçekte iki vaka çalışması
oluşturulmuştur. İlk vaka çalışması; Küçük Park kentsel boşluğunu yeniden
şekillendirmek, İzmir Bornova'da akademik bir araştırma projesi olarak
geliştirilmiştir. İkinci vaka çalışması olan Atakent Otoparkı, Karşıyaka Belediyesi
işbirliği ile bir uygulama projesi olarak geliştirilmiştir. Bu metodolojinin uygulamaları
olarak Qua-kit (harita tabanlı bir e-katılım aracı) ve analog model kullanılmıştır. Her
iki araç seti de kullanıcıların belirli kentsel alanlarda geometrileri hareket ettirmelerine
olanak tanımaktadır ve uzman olmayan katılımcıların tasarım yoluyla kentsel alan için
fikirlerini ifade etmelerini sağlamaktadır. Ayrıca, tekno-kreatif kentsel tasarımdan
uzaklaşılarak kentsel alanın tasarlanması, tüm paydaşların ortak tasarımcı olarak
katıldığı demokratik bir süreç haline gelmiştir.
Bu amaçla, çalışmada uygulanan nesnel bilim ve öznel algı, kitle-kreatif kentsel
tasarımda birleştirilmektedir. Çalışma, özel ihtiyaçları olan vatandaşlar da dahil olmak
üzere tüm katılımcıların, aktif tasarım araçları ve geliştirme süreci boyunca deneyim
ve görüşleriyle katkıda bulunabileceğini bulmuştur. Dirençli ve sürdürülebilir bir
kente yönelik kentsel tasarım sürecinde bu yeni model ortak tasarımın sonuçları,
kamusal bir taahhüt, yapıcı tartışma ve kentsel tasarım projelerine ilişkin yüksek
farkındalıktır. Bu tez, kentsel tasarım stüdyoları ve belediyeler için uygulamalar
yoluyla yeni bir katılımcı model sunmaktadır. Çalışmanın sonunda yer alan döngüsel
model, yeni milenyumun ilk çeyreğinde yeni bir veri odaklı yönetişim ve katılım
biçimi olarak önerilmektedir.