3D baskı teknolojisi ile oluşturulmuş C şekilli yapay kök kanallarında farklı kök kanal dolum yöntemlerinin değerlendirilmesi

Bu çalışmanın amacı, C1 konfigürasyonuna sahip C şekilli mandibular molar dişin 3D baskı teknolojisi ile elde edilen aynı anatomiye sahip replikaları ile farklı kök kanal dolum yöntemlerinin etkinliğinin değerlendirilmesidir.
Çalışmada, kök anatomisine göre seçilen mandibular molar dişlerin konik ışınlı bilgisayarlı tomografi ile görüntüleri alınmıştır ve birinci tip (C1 konfigürasyonu) C şekilli kanala sahip mandibular molar diş tespit edilmiştir. Dişin kök kanal şekillendirilmesi ProTaper Universal döner alet sistemi ve el eğeleri kombinasyonu ile yapıldıktan sonra şekillendirmenin kontrol edilmesi amacıyla tekrar KIBT ile görüntüsü alınmıştır. Şekillendirilen diş mikro bilgisayarlı tomografi cihazı ile taranarak .stl formatında 3D modeli elde edilmiştir. Elde edilen 3D model 3D yazıcıya aktarılarak diş ile aynı anatomiye sahip 80 adet replika elde edilmiştir. Örnekler 4 gruba ayrılarak (n=20), 1. Grup: Kor taşıyıcılı sistem (GuttaCore), 2. Grup: Devamlı ısı ile obturasyon yöntemi (Sistem B), 3. Grup: Soğuk lateral kompaksiyon yöntemi, 4. Grup: Soğuk enjekte edilebilir dolum yöntemi (GuttaFlow Bioseal) olacak şekilde kök kanal dolumları yapılmıştır. Dolumları yapılan örneklerin apikalden itibaren 2, 4, 6, 8 ve 10 mm’lik yatay kesitleri alınmıştır. Elde edilen kesitlerden stereomikroskop ile 32X büyütme altında görüntüler alındıktan sonra güta perka, pat ve boşluk alan hesaplamaları yapılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi MANOVA ve Tukey HSD testleri ile yapılmıştır (p=0,05).
Yapılan analizler sonucunda apikalde en çok boşluk alanı Sistem B en az ise soğuk lateral kompaksiyon grubunda görülmüştür. GuttaFlow Bioseal ile soğuk lateral kompaksiyon grubu arasında anlamlı farklılık bulunmazken (p>0,05), GuttaCore ve Sistem B ile tüm gruplar arasında anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0,05.
C1 konfigürasyonunda apikal bölgede güta perkanın sıcak olarak doldurulduğu yöntemler yerine, soğuk lateral kompaksiyon ve soğuk enjekte edilebilir yöntem daha başarılı bulunmuştur.