Sıçanlarda doksorubisin ile oluşturulmuş kardiyotoksisite üzerine melatonin ve timokinonun etkileri

Bu çalışmanın amacı doksorubisinle oluşturulan kalp hasarına karşı
timokinonun olası kalbi koruyucu etkisini araştırmak ve bunu melatoninin nispeten
daha iyi etkisiyle karşılaştırmaktı.
Deneylerde 8 haftalık, ağırlıkları 230-350 gr olan 32 adet Wistar albino erkek
sıçan kullanıldı. Denekler dört gruba ayrıldı: Kontrol, Doksorubisin (DXR),
Doksorubisin+Melatonin (DXR+MEL) ve Doksorubisin+Timokinon (DXR+TQ).
Yedi gün boyunca DXR+MEL grubuna intraperitoneal olarak her gün 10 mg/kg
melatonin, DXR+TQ grubuna pelet yeme eklenmek suretiyle her gün 50 mg/kg
timokinona verildi. Deneyin 5. gününde tüm tedavi gruplarına kuyruk veninden tek
doz DXR (45 mg/kg) kontrol grubuna ise serum fizyolojik enjekte edildi. Deneyin 8.
gününde anestezi altında EKG kayıtları alındı. Hayvanlar dekapite edildikten sonra
biyokimyasal ve histolojik incelemeler için kalp dokuları çıkarıldı.
Elektrokardiyografik, biyokimyasal ve histolojik farklılıkları karşılaştırmak için
verilerin Kruskal Wallis, Mann Whitney U ve Fisher Freeman Halton Exact (sadece
histolojik bulguların istatistiksel analizinde) testleri kullanıldı.
Timokinon; DXR’ın uzattığı PR, QRS ve OTc sürelerini kısalttı oysaki
melatonin sadece QTc süresini kısalttı. DXR’ın kalp dokusunda yol açtığı
histopatolojik değişiklikler üzerinde melatoninin koruyucu etkisi vardı fakat
timokinonun etkisi olmadı. DXR kalp dokusunda CK-MB, IL-1, IL-6, IL-18, MDA
ve NO düzeylerini artırırken SOD’u azalttı. Melatonin CK-MB, IL-1, IL-6, IL-18,
MDA, NO ve SOD düzeylerini düşürdü. Timokinon ise sadece CK-MB, IL-1 ve IL-
18’de azalmaya neden oldu.
Sıçanlarda doksorubisinin kalpte neden olduğu hasar üzerinde melatoninin
koruyucu bir etkisi vardır. Bu etki timokinonda zayıftır. Timokinonun olası dozla
ilişkili etkileri ileri araştırmaları gerektirir. DXR kardiyotoksisitesi üzerinde her iki
kimyasalın birlikte etkilerinin araştırılmasının da bu konuda faydalı olacağını
düşünüyoruz.