Amaç: Bu çalışmanın amacı, atrofik bir maksillaya farklı sayıda ve farklı planlamalarla dental ve zigomatik implantlar yerleştirilip, bukkal ve palatinal yönden oblik, okluzal yönden vertikal kuvvetler altında kemik dokular ve implant yüzeylerinde oluşan stres değerlerinin sonlu eleman analizi ile değerlendirilmesidir. Materyal ve Metod: Bu çalışmada 3 farklı implant planlaması yapılarak bu planlamalardaki zigomatik implantlar 2 farklı teknikle (intrasinüs ve ekstrasinüs) yerleştirildi. Model 1’de intrasinüs tekniği ile quad zigoma implantı yerleştirildi. Model 2’de ektrasinüs tekniği ile quad zigoma implantı yerleştirildi. Model 3’te intrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 2 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 4’te ektrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 2 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 5’te intrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 4 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 6’da ektrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 4 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Oluşturulan modellere posterior bölgede 4 ve 6 nolu dişlerin santral fossalarından 150 N vertikal, bukkal tüberküllerden 150 N oblik ve palatinal tüberküllerden 150 N oblik kuvvetler uygulandı. Bulgular: Farklı sayıda implantlarla oluşturulan modellerdeki stres değerleri incelendiğinde, stres değerlerinin implant sayısıyla ters orantılı olduğu ve implant sayısın artmasıyla azaldığı görülmüştür. Oblik kuvvetler, vertikal kuvvetlerden daha yıkıcı etkilere sebep olmuştur ve oblik kuvvetler kendi aralarında kıyaslandığında palatinal kuvvetler, bukkal kuvvetlere göre daha fazla stres oluşturmuştur. Alveolar kemikte oluşan stres değerlendirildiğinde kortikal kemikte oluşan stresin spongiöz vi kemikte oluşan strese göre daha fazla olduğu ve von mises değerlerinin en fazla oluştuğu bölgelerin implantların boyun bölgeleri olduğu tespit edilmiştir. Modeller kıyaslandığında; en az stres, ekstrasinüs yerleşimli dual zigoma implantlarına ilave olarak 4 tane dental implantın yerleştirildiği modelde meydana gelmiştir. Sonuç: Zigomatik implantlara ilave yerleştirilen dental implantların model üzerinde oluşan stresi azalttığı, oblik kuvvetlerin vertikal kuvvetlerden daha fazla stres yarattığı, intrasinüs ve ekstrasinüs tekniklerinin birbirine göre bariz üstünlüğünün olmadığı düşünülmektedir.
Eser Adı (dc.title) | ATROFİK MAKSİLLADA FARKLI YÖNTEM VE SAYIDA YERLEŞTİRİLEN ZİGOMATİK VE DENTAL İMPLANTLARLA OLUŞTURULAN MODELLERDEKİ STRES DAĞILIMLARININ SONLU ELEMAN ANALİZİ İLE DEĞERLENDİRİLMESİ |
Eser Sahibi (dc.contributor.author) | ÖMER ANKAYA |
Tez Danışmanı (dc.contributor.advisor) | NİHAT LAÇİN |
Yayıncı (dc.publisher) | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü |
Tür (dc.type) | Doktora Tezi |
Özet (dc.description.abstract) | Amaç: Bu çalışmanın amacı, atrofik bir maksillaya farklı sayıda ve farklı planlamalarla dental ve zigomatik implantlar yerleştirilip, bukkal ve palatinal yönden oblik, okluzal yönden vertikal kuvvetler altında kemik dokular ve implant yüzeylerinde oluşan stres değerlerinin sonlu eleman analizi ile değerlendirilmesidir. Materyal ve Metod: Bu çalışmada 3 farklı implant planlaması yapılarak bu planlamalardaki zigomatik implantlar 2 farklı teknikle (intrasinüs ve ekstrasinüs) yerleştirildi. Model 1’de intrasinüs tekniği ile quad zigoma implantı yerleştirildi. Model 2’de ektrasinüs tekniği ile quad zigoma implantı yerleştirildi. Model 3’te intrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 2 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 4’te ektrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 2 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 5’te intrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 4 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Model 6’da ektrasinüs tekniği ile yerleştirilen dual zigoma implantlarına ek olarak 4 tane de konvansiyonel dental implant yerleştirildi. Oluşturulan modellere posterior bölgede 4 ve 6 nolu dişlerin santral fossalarından 150 N vertikal, bukkal tüberküllerden 150 N oblik ve palatinal tüberküllerden 150 N oblik kuvvetler uygulandı. Bulgular: Farklı sayıda implantlarla oluşturulan modellerdeki stres değerleri incelendiğinde, stres değerlerinin implant sayısıyla ters orantılı olduğu ve implant sayısın artmasıyla azaldığı görülmüştür. Oblik kuvvetler, vertikal kuvvetlerden daha yıkıcı etkilere sebep olmuştur ve oblik kuvvetler kendi aralarında kıyaslandığında palatinal kuvvetler, bukkal kuvvetlere göre daha fazla stres oluşturmuştur. Alveolar kemikte oluşan stres değerlendirildiğinde kortikal kemikte oluşan stresin spongiöz vi kemikte oluşan strese göre daha fazla olduğu ve von mises değerlerinin en fazla oluştuğu bölgelerin implantların boyun bölgeleri olduğu tespit edilmiştir. Modeller kıyaslandığında; en az stres, ekstrasinüs yerleşimli dual zigoma implantlarına ilave olarak 4 tane dental implantın yerleştirildiği modelde meydana gelmiştir. Sonuç: Zigomatik implantlara ilave yerleştirilen dental implantların model üzerinde oluşan stresi azalttığı, oblik kuvvetlerin vertikal kuvvetlerden daha fazla stres yarattığı, intrasinüs ve ekstrasinüs tekniklerinin birbirine göre bariz üstünlüğünün olmadığı düşünülmektedir. |
Kayıt Giriş Tarihi (dc.date.accessioned) | 2023-01-05 |
Açık Erişim Tarihi (dc.date.available) | 2023-01-05 |
Yayın Tarihi (dc.date.issued) | 2022 |
Yayın Dili (dc.language.iso) | tr |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Atrofik maksilla |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Zigomatik implantlar |
Konu Başlıkları (dc.subject) | Sonlu elemanlar stres analizi |
Tek Biçim Adres (dc.identifier.uri) | https://hdl.handle.net/11469/3243 |