Filtreler
ŞEVKÂNÎ’NİN HADİS ŞERHÇİLİĞİ VE ŞÂRİHLERE YÖNELTTİĞİ TENKİTLER

ASAAD REZQ AHMED ALKHAWLANI

Doktora Tezi | 2023 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Bu çalışmada, Şevkânî’nin (ö. 1250/1834) Mecdüddîn Abdüsselâm b. Teymiyye’nin (ö. 652/1254) ahkâm hadislerine dair eseri “Münteka’l-ahbâr fî ehâdîsi’l-ahkâm” adlı hadis eseri üzerine yaptığı Neylül-evtâr şerh münteka’l-ahbâr min ehadîs-i seyyidi’l-ahyâr adlı şerhi ile Hüseyin b. Bedreddîn’in (ö. 662/1264) Yemen’de Zaidi tarafından onaylanan kitaplardan biri olan Şifâü’l-üvâm adlı eseri üzerine yazdığı Veblü’l-gamâm alâ Şifâʾi’l-uvâm esas alınmıştır. Çalışmanın amacı Şevkânî’nin şerhçiliği ve onun kendisinden önce telif edilmiş olan hadis şerhlerine ve şârihlere yönelttiği tenkit ve değerlendirmeleri tespit etmek ve bu tenkitlerin is . . .abetli olup olmadığını değerlendirmektir. Araştırmamız giriş ile üç bölüm, sonuç ve fihristten oluşmaktadır: Giriş bölümünde araştırmanın konusu ve kapsamı, amacı, metodu ve kaynakları hakkında bilgi verilmiştir. Tezin birinci bölümünde, Şevkânî’nin hayatı, eserleri ve çalışmada Şevkânî, Mecdüddîn Abdüsselâm b. Teymiyye ve Hüseyin b. Bedreddîn’e ait kitaplara değinilmiş ve önemi üzerinde durulmuştur. İkinci bölümde ise tenkit terimleri ve tenkidin önemi, Şevkânî’nin tenkit metodu ve hadis şerhçiliği incelenmiştir. Çalışmanın asıl konusunu oluşturan üçüncü bölümde ise Şevkânî’nin Neylü’l-evtar ve Veblü’l-gamâm adlı kitaplarında hadis şârihlerine yönelttiği tenkitler sened ve metinle ilgili olmak üzere iki ana başlık altında zikredilip değerlendirilmiştir. Çalışma sonuç ve tavsiyeler ile neticelenmiştir Daha fazlası Daha az

İMÂMİYYE ŞÎASI EKOLLERİNDEN USÛLÎLİK VE HADİS ANLAYIŞI

ABDÜLHAMİT ERDİNÇ

Doktora Tezi | 2022 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Ehl-i sünnet’ten sonra İslam’ın ikinci büyük mezhebi olan İsnâaşeriyye İmâmiyye’sinin hadis anlayışı, Ehl-i sünnet’in anlayışından özellikle hadislerin kaynağı ve sahâbenin güvenilirliği hususunda farklılık arz etmektedir. Şîa’nın ortaya çıkmasıyla birlikte teşekkül etmeye başlayan söz konusu hadis anlayışı, imamların söz, fiil ve takrirlerinin “Sünnet” olduğu ekseninde oluşan hadis külliyatlarıyla desteklenmiştir. Bu eserlerdeki haberlerin doğruluğu ve yanlışlığı Ehl-i sünnet’in hadis kritik metotları dışında bir yöntemle ele alınmış ve değerlendirilmiştir. İsnâaşeriyye İmâmiyesi’nde ilk beş asra kadar egemen olan Ahbârîlik ile dah . . .a sonra hâkimiyeti ele geçiren Usûlilik olmak üzere iki ekol teşekkül etmiştir. Özellikle dördüncü İmâm Muhammed el-Bâkır ile beşinci imam olarak kabul edilen Ca‘fer es-Sâdık’ın ahbârı üzerine kurulu bir dinî hayatı benimseyen İsnâaşeriyye’de, zaman zaman bu haberler iki ekol tarafından birbirinden farklı şekillerde ele alınmıştır. Söz konusu farklı değerlendirmeler, İsnâaşeriyye itikadını ciddi sorunlarla yüz yüze getirmiş, onların en güvendikleri temel hadis eserlerini ve onları nakleden râvilerini tartışma konusu yapmıştır. Ahbârî ekol bu rivayetlerin sıhhati konusunda hiçbir tereddüde yer olmadığını savunurken, Usûlî ekol bu haberlerin özellikle râvileri açısından sağlıklı bir tenkid ve tashih ameliyesinden geçirilmesi gerektiğine inanmaktadır. Bu çalışma esas olarak Usûlî Ekolün hadis anlayışını ele almaktadır Daha fazlası Daha az

MECLİSÎ’NİN MİR’ÂTÜ’L-ʻUKÛL’Ü ÖZELİNDE ŞÎA’DA HADİS ŞERHÇİLİĞİ

SAİD KOBAK

Doktora Tezi | 2022 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

“Meclisî’nin Mir’âtü’l-ʻukûl’ü Özelinde Şîa’da Hadis Şerhçiliği” adlı tezimiz, giriş ve üç bölümden oluşmuştur. Giriş bölümünde çalışmamızın konusu, amacı, metodu ve literatür değerlendirmesine yer verilmiştir. Birinci bölümde Şîa hadis şerhçiliğinin tarihî seyri üzerinde durulmuştur. Özellikle Şîa hadis tarihinin tanzim ve tekmil dönemi olarak kabul edilen X./XVI.- XII./XVIII. yüzyıllar arasında başta Kütüb-i Erbaa olmak üzere birçok esere yazılan şerhler zikredilmiş; bunların genel özellikleri belirtilmiştir. İkinci bölümde Meclisî’nin yetiştiği ilmî arka plan, ailesi, hocaları, talebeleri ve eserleri hakkında bilgi verilmiştir. Ü . . .çüncü bölümde ise Meclisî’nin Mir’âtü’l-ʻukûl eserinde takip ettiği şerh metodu; Şiî ve Sünnî müelliflerin eserlerinden faydalanması, el-Kâfî nüshalarındaki yazım farklılıklarını şerhine yansıtması, metindeki anlaşılması zor olan kelime ve cümlelerin anlamlarını aktarıp bazen onların gramatik tahlillerini yapması, bunun yanında Kur’ân âyetlerinden, hadisler ve şiirlerden istifade etmesi, rivayetleri sened yönünden incelemesi ve buna göre rivayetleri sıhhat açısından derecelendirmesi, hadis usûlüne dair bilgileri nakletmesi, Şîa’ya ait itikadî ve amelî konuları ele alması, Şiî ve muhâlif olan âlimlere tenkitleri gibi hususlar üzerinden tespit ve tetkik edilmeye çalışılmıştır Daha fazlası Daha az

6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu kapsamında yükümlülüklerimiz ve çerez politikamız hakkında bilgi sahibi olmak için alttaki bağlantıyı kullanabilirsiniz.

creativecommons
Bu site altında yer alan tüm kaynaklar Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Platforms