KAYAPINAR, AYŞE

Makale | 2015 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi Cihannüma Dergisi1 ( 1 ) , pp.67 - 93

II. Mehmet tarafından fethinden sonra Mora bölgesi, Elvanoğlu Sinan Bey’in idaresinde bir sancağa dönüştürülmüştür. Mora toprakları 17 nâhiyeye bölünmüştür. Bunlar; Balya Badra, Vostiça, Hulumiç, Vumero, Krevukor, Arkadya, Leondar, Korintos, Kalavrita, Minhalu, Bezenik, Kalandriça (Halandriça), Sandomiri (Sandomeri), Grebena (Grevena), Ayo İlia, Gardiçko ve Mistra’dır. Bu nâhiyelerin büyük bir kısmı nâhiye merkezi olan yerleşim birimiyle aynı adı taşımaktadır. Bu durum Balya Badra nâhiyesi için de geçerlidir. Balya Badra nâhiyesi merkezi Balya Badra şehrinin adını taşımaktadır. Bugün Patra/Patras olarak bilinen şehir, Osmanlı . . . döneminde Balya Badra olarak bilinmekteydi. Bu çalışmanın amacı, 1460-1715 yılları arasında Balya Badra şehrinin nüfusunu ve şehrin tarihsel gelişimini incelemektir. Çalışmanın kaynağını Mora Sancağına dair tutulan Osmanlı tahrir defterleri oluşturmaktadır. Kullanılan kaynakların tanıtımından sonra şehirdeki nüfus artışı, büyüme oranı ve Türkleşme ile İslamlaşma sürecine değinilmektedir. Çalışmada ayrıca Patra’daki mahalle isimlerini, vergi mükelleflerinin sayısını ve dini mensubiyetini gösteren tablolara yer verilmiştir. 1514/1515 yılında burada sadece bir Müslüman mahallesi, 20 Hıristiyan, 8 Yahudi, bir Çingene ve bir de Hiristiyan müsellem cemâ’ati vardı. 1715 yılına gelindiğide şehirde 13 Hıristiyan, 4 Müslüman ve bir de Yahudi cemaati bulunmaktaydı. Patra halkının tarımsal üretimi, vergi oranları, Patra sakinlerinin ödedikleri vergiler ve icra ettikleri meslekler üzerinde durulan konular arasındadır Daha fazlası Daha az

Özer KÜPELİ

Kitap Bölümü | 2001 | Afyon Kocatepe Üniversitesi

Dipnot var.

Özer KÜPELİ

Kitap Bölümü | 1999 | Yeni Türkiye Yayınları

Kaynakça var.

Özer KÜPELİ

Makale | 2012 | Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Tarih Kurumu

Kaynakça var.

Özer KÜPELİ

Yüksek Lisans | 2017 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Modernleşme, yüzyıllardan beri dünya tarihini şekillendiren bir kavramdır. Osmanlı Devleti ve Japonya iki farklı devlet yapısı ve kültür olarak 19. yüzyılda modernleşme sürecine girdiler. Osmanlı Devleti’nde II. Mahmut ve Japonya’da da İmparator Meiji ile modern reformları gerçekleştirmeye başladılar. Tarihsel olarak Osmanlı Devleti Japonya’ya göre yarım yüzyıl önce modern reformları uygulamaya başlamasına rağmen yıkılmaktan kurtulamadı. Ancak Japonya, modern reformları yaklaşık 40 yıl (1868-1912) gibi kısa sürede uygulayarak Avrupa devletleri seviyesine ulaştı ve bir dünya gücü haline geldi. . . . Daha fazlası Daha az

Özer KÜPELİ

Makale | 2010 | Tarih Okulu Dergisi ( 6 ) , pp.17 - 32

Osmanlı-Safevi münasebetlerine dair yapılan çalışmalar daha ziyade siyasî ve askerî mevzular hakkındadır. Bununla birlikte tarafların kültürel ve ekonomik ilişkileri, idarî teşkilattaki benzerlikler, mücadelenin toplumsal sonuçları ise ihmal edilmiştir. Diğer taraftan Türkiye'de Safevi tarihi ile ilgili araştırmalar da yetersizdir. The studies on the Ottoman-Safavid relations rather than their political and military subject matter is about. However, cultural and economic relations of the parties, administrative organization of the similarities, the social consequences of the struggle has been neglected. On the other hand, researc . . .h on Safavid History is quite inadequate in «Türkiye Daha fazlası Daha az

MAHMUT TAT

Kitap Bölümü | 2015 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi Cihannüma Dergisi1 ( 2 ) , pp.159 - 161

Yahya Araz bu çalışmasında, Osmanlı çocuk tarihini, hukuk, toplum, terbiye-eğitim, çocuk emeği bağlamında ele almıştır. Konu başlıklarından da görüleceği üzere eser, “saf” bir çocuk tarihinden ziyade, Osmanlı'nın sosyo-ekonomik yapısını “çocuk tarihi“ üzerinden yansıtmaktadır. Çocuklar toplumun ayrılmaz bir parçası olduğundan, çocuklar aracılığıyla ilk olarak Osmanlı ailesi hakkında bilgi sahibi olmaktayız. Sistemin mekaniği içinde aile de toplumsal yaşantıyı sunar. Çocuk-aile-toplum, bu şekilde zincirleme bir kurgu ile Osmanlı'nın “sıradan” insanlarının “sıradan” tarihlerine dair bilgileri kitapta bulmaktayız. . . . Daha fazlası Daha az

ÖZER KÜPELİ

Makale | 2010 | Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü

Sandıklı is an old setti ement. 12* century certainly came under Turkish control. Anatolian Seljuks, Sahib Ata and Germiyan principalities dominated this land. This region annexed by Ottomans in 1429. The District of Sandıklı has connected to the Sandjak of Karahisar-i Sahib in the I6th century. There are eight quarters at the beginning of the 16* century. However, at the end of century, the number of quarters has dropped to five. Nevertheless, the population increased by about 50%. Some of the inhabitants of the town around the city is engaged in agriculture. In this century, Sandıklı market is not very lively. Commercial activiti . . .es are shaped by the needs of the city. In 1572, in Sandıklı, there are a variety of incomes devoted to three mosques. In addition, there are four masjid and eight small dervish lodges Daha fazlası Daha az

Özer KÜPELİ

Makale | 2015 | İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi Cihannüma Dergisi1 ( 1 ) , pp.95 - 113

XVI. yüzyıl başlarından XVII. yüzyıl ortalarına kadar yaklaşık yüz elli yıl devam eden Osmanlı-Safevi mücadelesi başlıca iki coğrafyada cereyan etmiştir. Bunlardan biri Irak-ı Arap, diğeri Kafkasya'dır. Kafkasya tarih boyunca pek çok açıdan önem arzeden bir coğrafya olmuştur. Bu nedenle burası sürekli bir mücadele alanıydı. Nitekim Osmanlı ve Safevi devletleri de baştan itibaren bu coğrafyayı elinde tutmak istemiş, diğerine karşı burada üstünlük sağlamaya çalışmıştır. Bu makalede tarafların 1603'ten başlayarak XVII. Yüzyılın ilk yarısı boyunca Transkafkasya'daki mücadeleleri ve bu hususta geliştirdikleri politikalar, başta Gü . . .rcüler olmak üzere yerel unsurların bu mücadelelerdeki rolleri de göz önüne alınarak değerlendirilmiştir Daha fazlası Daha az

AYŞE KAYAPINAR

Makale | 2015 | İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Fakültesi Ege ve Balkan Araştırmaları Dergisi1 ( 1 ) , pp.67 - 114

Bugünkü Bulgaristan’ın kuzeybatı kısmında Tuna nehrinin güney kıyısında yer alan Vidin, Roma döneminden itibaren bir kale ve liman kentidir. Keltlerin kurduğu Dunonia adlı yerleşim biriminin üzerinde kurulmuştur. Dunonia, Romalılar tarafından Bononia şeklinde adlandırılmaya başlanmıştır. Tuna Bulgar Devleti ve II. Bulgar Krallığı döneminde Bdin olarak adlandırılmıştır. 1277 yılında Vidin merkez olmak üzere Vidin Prensliği kurulmuştur. Prensliğin kurucusu olarak Kuman asıllı Şişman kabul edilmektedir. Vidin’in 1396 yılında Osmanlı hakimiyetine girdiği tarihe kadar Vidin’in idarecileri, Şişman’ın soyundan gelmektedirler. 1323 yılında . . .Tırnova ve Vidin Prensliğinin toprakları birleştirilmiş ve Şişman’ın torunu III. Mihail Şişman Bulgar kralı ilan edilmiştir. 1360 yılı civarında III. Mihail Şişman’ın yeğeni Bulgar Kralı İvan Aleksandır, Bulgar Krallığının topraklarını oğulları İvan Şişman ve İvan Sratsimir arasında bölüştürmüştür. 1371 yılında İvan Aleksandır’ın ölümü üzerine İvan Sratsimir, bağımsızlığını ilan ederek Tırnova Krallığından tamamen ayrılmıştır. 1396 yılında Vidin, Osmanlılar tarafından fethedilmiştir. XV. ve XVI. yüzyıllarda Vidin merkez olmak üzere Vidin Sancağı oluşturulmuştur. Aynı zamanda Vidin, aynı adı taşıyan nâhiyenin de merkezi tayin edilmiştir. Bu çalışmada Osmanlı hâkimiyetinden önce Vidin tarihinden bahsedildikten sonra Vidin’in Osmanlı dönemindeki gelişimi üzerinde durulmaktadır. Burada Osmanlı sancak ve nâhiye merkezi Vidin şehri, Osmanlı tahrir defterleri ve Şerriye Sicillerine göre ele alınmıştır. Çalışmanın amacı, Osmanlı döneminde önemli rol oynamış bir Tuna kentinin tarihsel gelişiminden bir kesit sunmaktır Daha fazlası Daha az

Özer KÜPELİ

Kitap Bölümü | 2008 | Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri

Kaynakça var.